W&G0 2022
mail:
biuro(at)poniatowka(dot)pl
tel.: +48 727 918 883
Fundacja Poniatówka Polska
ul. Władysława Łokietka 20
86-010 Koronowo
KRS 0000587102
Rachunek bankowy PKO
59 1020 1462 0000 7302 0296 9087
Płatności obsługują:
sprawozdania
źródła
dla NGO
zagrodazmiloscido
Wystawa
drewno
Bez drobiu ani rusz. A ten jest znany od tysięcy lat.
Minorki, Leghorny, Zielononóżki, Oringtony, Plymouth-Rocks'y czy Wyandotty to nie marki aut, ale rasy drobiu. W okresie międzywojnia rozwijano w Polsce siłą rzeczy rasy polskie - co odzwierciedlają bardziej przyjazne i swojsko brzmiące nazwy - czubatka, siemieniatka, zielononóżka lub antokolka.
Zielononóżki Polskie (ciekawe czy były hodowane w Poniatówkach) należały do kategorii kur lekkich. Dobrze się nosły, nawet zimą. Osadników mogły interesować w pierwszej kolejności jaja - które w przypadku tego gatunku posiadały skorupkę mało połyskującą, ścisłą, o porach szczelnych, o ubarwieniu żółtawym lub bladocielistym. Drugi aspekt tych kur to jakość mięsa - określana jako "wyborne" albo "pierwszorzędne".
Osada poniatowska w swoim założeniu posiadała okólnik z zadaszeniem oraz kurnik przeznaczone do produkcji drobiu (oprócz kur, również kaczki, gęsi, indycząt i innych). Warunki do wzrostu takiego ptactwa były wręcz idealne - dostęp do powszechnie występujących roslin - pokrzywy, szczypioru, lebiody czy krwawnika. Dostęp do zdrowej wody całorocznie zapewniała niezależna własna studnia.
E. Borysewiczówna, Praktyczna hodowla drobiu, Warszawa 1925